Παπαλεξίου Μαρία: Ανθρώπινα πλαίσια

Μια κατασκευή που απαρτίζεται από τρία κομμάτια -πλαίσια πόρτων- και το καθένα παίζει ξεχωριστό ρόλο  υπογραμμίζει την εξαρτημένη σχέση ανθρώπου-φύσης, την αίσθηση αυτού ανάμεσα στο αστικό και φυσικό τοπίο και τέλος την ανάγκη να πάρει  θέση είτε απέναντι σε αυτήν είτε να επιλέξει να ζει ως μέρος αυτής.

Με θέμα το Global Landscape θέλησα να τονίσω δυο όψεις της σχέσης του ατόμου με την φύση και μια επιλογή που ίσως θα πρέπει να κάνει. Από την μια συμβολίζω το πραγματικό κόσμο όπου δρα ο σύγχρονος άνθρωπος δίχως να συνειδητοποιεί την χρηστικότητα των φυσικών πόρων στην καθημερινότητα του και από την άλλη δρώντας σε ένα αστικό τοπίο όπου αρκετές φορές ίσως να νιώθει παγιδευμένος να μη γνωρίζει πόσο κοντά του είναι η άλλη όχθη της φυσικής απόδρασης. Η επιλογή που καλείται να κάνει δίχως να την επεξεργαστεί τίθεται από το ανοιχτό πλαίσιο πόρτας. Μπορεί να μείνει απλά ένας παρατηρητής που όμως αυτό ανατρέπεται στο επόμενο βήμα του, πέρα από την ‘πόρτα', που κατευθείαν του δίνει μια θέση στο φυσικό τοπίο που πριν απλά ίσως θαύμαζε.

Τρεις πόρτες που σκοπό έχουν να δημιουργήσουν τρεις διαφορετικούς διάλογους με τον κάθε θεατή. Ο κάθε εσωτερικός διάλογος από την άλλη θέλει να έχει ως τελική κατάληξη την βαθύτερη συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος είναι μέρος του φυσικού αυτού τοπίου, το οποίο αν και υπήρξε χρόνια πηγή ζωής της εξέλιξης του δεν εκτιμήθηκε με τον ανάλογο τρόπο. Η συμφιλίωση και η παράλληλη ύπαρξη τους δεν μπορεί από το να έχει μόνο θετική έκβαση και για τις δύο πλευρές.

Ένα δίπολο που αλληλεξαρτάται και δημιουργεί ερωτήματα για την μελλοντική του σχέση. Μια πρόκληση για τον άνθρωπο του εικοστού πρώτου αιώνα να αλλάξει και να βελτιώσει την υπάρχουσα κατάσταση όσο αναφορά το παγκόσμιο τοπίο.